ในสัญญาการค้าระดับชาติและระดับนานาชาติมักจะจัดให้มีการเก็งกำไรเพื่อระงับข้อพิพาททางธุรกิจ ซึ่งหมายความว่าคดีนี้จะถูกมอบหมายให้อนุญาโตตุลาการแทนผู้พิพากษาศาลแห่งชาติ เพื่อให้การดำเนินการตามคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการเสร็จสิ้นผู้พิพากษาของประเทศที่ดำเนินการจะต้องให้คำชี้ขาด Exequatur หมายถึงการยอมรับคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการและเท่ากับการตัดสินทางกฎหมายที่สามารถบังคับหรือดำเนินการได้ กฎสำหรับการยอมรับและการบังคับใช้คำตัดสินของต่างประเทศได้รับการควบคุมในอนุสัญญานิวยอร์ก อนุสัญญานี้รับรองโดยการประชุมทางการทูตของสหประชาชาติเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 1958 ในนิวยอร์ก อนุสัญญานี้ได้รับการสรุปเป็นหลักเพื่อควบคุมและอำนวยความสะดวกขั้นตอนการรับรู้และการบังคับใช้การตัดสินทางกฎหมายของต่างประเทศระหว่างรัฐผู้ทำสัญญา
ปัจจุบันการประชุมนิวยอร์กมี 159 รัฐภาคี
เมื่อพูดถึงการยอมรับและการบังคับใช้ตามมาตรา V (1) ของอนุสัญญานิวยอร์กผู้พิพากษาได้รับอนุญาตให้มีอำนาจในการตัดสินใจในกรณีพิเศษ โดยหลักการแล้วผู้พิพากษาไม่ได้รับอนุญาตให้ตรวจสอบหรือประเมินเนื้อหาของคำพิพากษาทางกฎหมายในคดีที่เกี่ยวกับการยอมรับและการบังคับใช้ อย่างไรก็ตามมีข้อยกเว้นเกี่ยวกับข้อบ่งชี้ที่ร้ายแรงของข้อบกพร่องที่จำเป็นต่อการตัดสินทางกฎหมายดังนั้นจึงไม่สามารถพิจารณาได้ว่าเป็นการพิจารณาคดีที่ยุติธรรม ข้อยกเว้นอีกประการหนึ่งของกฎนี้มีผลบังคับใช้หากมีความเป็นไปได้เพียงพอว่าในกรณีของการพิจารณาคดีที่เป็นธรรมก็จะนำไปสู่การทำลายคำพิพากษาทางกฎหมายด้วย กรณีที่สำคัญต่อไปนี้ของสภาสูงแสดงให้เห็นว่าข้อยกเว้นนี้สามารถนำมาใช้ในการปฏิบัติประจำวันได้ในระดับใด คำถามหลักคือคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการที่ถูกทำลายโดยศาลกฎหมายรัสเซียยังคงสามารถผ่านขั้นตอนการรับรองและบังคับใช้ในเนเธอร์แลนด์ได้หรือไม่
กรณีนี้เกี่ยวกับนิติบุคคลของรัสเซียซึ่งเป็นผู้ผลิตเหล็กที่ดำเนินการในระดับสากลชื่อ OJSC Novolipetsky Metallurgichesky Kombinat (NLMK) ผู้ผลิตเหล็กเป็นนายจ้างรายใหญ่ที่สุดของภูมิภาค Lipetsk ของรัสเซีย หุ้นส่วนใหญ่ของ บริษัท เป็นของนักธุรกิจชาวรัสเซีย VS ลิซิน ลิซินยังเป็นเจ้าของท่าเรือขนส่งที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและทูออปส์ ลิซินดำรงตำแหน่งระดับสูงใน บริษัท United Shipbuilding Corporation ของรัสเซียและยังมีผลประโยชน์ใน บริษัท Freight One ของรัสเซียซึ่งเป็น บริษัท รถไฟ ตามข้อตกลงการซื้อซึ่งรวมถึงการดำเนินการทางอนุญาโตตุลาการทั้งสองฝ่ายได้ตกลงสำหรับการซื้อและขายหุ้น NLMK ของ Lisin ให้กับ NLMK หลังจากข้อพิพาทและการชำระเงินล่าช้าของราคาซื้อในนามของ NLKM ลิซินตัดสินใจที่จะนำเรื่องดังกล่าวต่อหน้าศาลอนุญาโตตุลาการพาณิชย์ระหว่างประเทศที่หอการค้าและอุตสาหกรรมแห่งสหพันธรัฐรัสเซียและเรียกร้องให้ชำระราคาซื้อหุ้นซึ่งเป็นไปตาม สำหรับเขา 14,7 พันล้านรูเบิล NLMK ระบุในการป้องกันของเขาว่า Lisin ได้รับการชำระเงินล่วงหน้าแล้วซึ่งหมายความว่าจำนวนราคาซื้อได้เปลี่ยนเป็น 5,9 พันล้านรูเบิล
มีนาคม 2011 มีการเริ่มต้นกระบวนการทางอาญากับ Lisin เนื่องจากต้องสงสัยว่ามีการฉ้อโกงซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของธุรกรรมการซื้อขายหุ้นกับ NLMK และยังมีข้อสงสัยว่าจะทำให้ศาลอนุญาโตตุลาการเข้าใจผิดในคดีกับ NLMK อย่างไรก็ตามการร้องเรียนไม่ได้นำไปสู่การฟ้องร้องทางอาญา
ศาลอนุญาโตตุลาการซึ่งคดีระหว่าง Lisin และ NLMK ถูกนำไปสู่ความสำคัญได้พิพากษาให้ NLMK จ่ายราคาซื้อที่เหลือจำนวน 8,9 รูเบิลและปฏิเสธข้อเรียกร้องเดิมของทั้งสองฝ่าย ราคาซื้อจะคำนวณตามราคาซื้อครึ่งหนึ่งของ Lisin (22,1 พันล้านรูเบิล) และมูลค่าที่คำนวณโดย NLMK (1,4 พันล้านรูเบิล) สำหรับการชำระเงินขั้นสูงศาลได้ตัดสินให้ NLMK จ่าย 8,9 พันล้านรูเบิล การอุทธรณ์คำตัดสินของศาลอนุญาโตตุลาการเป็นไปไม่ได้และ NLMK อ้างว่าตามข้อสงสัยก่อนหน้านี้ว่ามีการฉ้อโกงโดย Lisin เพื่อทำลายคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการโดยศาลอนุญาโตตุลาการของเมืองมอสโก การเรียกร้องนั้นได้รับมอบหมายและคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการจะถูกทำลาย
Lisin จะไม่ยืนหยัดเพื่อมันและต้องการดำเนินการตามคำสั่งเก็บรักษาหุ้นที่ถือโดย NLMK ในเมืองหลวงของตนเองของ NLMK international BV ใน Amsterdam. การทำลายคำตัดสินนี้ทำให้ไม่สามารถดำเนินการตามคำสั่งอนุรักษ์ในรัสเซียได้ ดังนั้น Lisin จึงขอการยอมรับและบังคับใช้คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ คำขอของเขาถูกปฏิเสธ ตามอนุสัญญานิวยอร์ก เป็นเรื่องปกติที่ผู้มีอำนาจที่มีอำนาจของประเทศที่ระบบยุติธรรมซึ่งคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการอยู่บนพื้นฐานของ (ในกรณีนี้คือศาลสามัญของรัสเซีย) ที่จะตัดสินภายใต้กฎหมายของประเทศในเรื่องการทำลายคำตัดสินของอนุญาโตตุลาการ โดยหลักการแล้ว ศาลบังคับไม่ได้รับอนุญาตให้ประเมินคำตัดสินของอนุญาโตตุลาการเหล่านี้ ศาลในการพิจารณาคดีระหว่างกันพิจารณาว่าคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการไม่สามารถดำเนินการได้ เนื่องจากไม่มีอยู่แล้ว
Lisin ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษานี้ที่ Amsterdam ศาลอุทธรณ์. ศาลพิจารณาว่าโดยหลักการแล้ว คำตัดสินชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการที่ถูกทำลายมักจะไม่นำมาพิจารณาสำหรับการยอมรับและการบังคับใช้ใดๆ เว้นแต่จะเป็นกรณีพิเศษ มีกรณีพิเศษหากมีข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนว่าคำพิพากษาของศาลรัสเซียไม่มีข้อบกพร่องที่สำคัญ เพื่อไม่ให้พิจารณาว่าเป็นการพิจารณาคดีที่ยุติธรรม ดิ Amsterdam ศาลอุทธรณ์ไม่ถือว่าคดีนี้เป็นข้อยกเว้น
ลิซินยื่นอุทธรณ์คำตัดสินนี้ ตามที่ Lisin กล่าวว่าศาลล้มเหลวในการชื่นชมอำนาจดุลพินิจที่มอบให้กับศาลตามมาตรา V (1) (e) ที่ตรวจสอบว่าคำพิพากษาในการทำลายล้างจากต่างประเทศสามารถลบล้างขั้นตอนการบังคับใช้คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการในเนเธอร์แลนด์ได้หรือไม่ สภาสูงได้เปรียบเทียบข้อความอนุสัญญาฉบับภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสที่แท้จริง ทั้งสองฉบับดูเหมือนจะมีการตีความที่แตกต่างกันเกี่ยวกับอำนาจการตัดสินใจที่มอบให้กับศาล บทความ V (1) (e) ฉบับภาษาอังกฤษระบุดังต่อไปนี้:
- การยอมรับและการบังคับใช้คำชี้ขาดอาจถูกปฏิเสธได้ตามคำร้องขอของฝ่ายที่ถูกเรียกใช้เฉพาะในกรณีที่ฝ่ายนั้นส่งมอบให้กับหน่วยงานที่มีอำนาจซึ่งมีการร้องขอการยอมรับและการบังคับใช้หลักฐานว่า:
(... )
- จ) คำชี้ขาดดังกล่าวยังไม่มีผลผูกพันคู่สัญญาหรือได้รับการจัดสรรหรือระงับโดยหน่วยงานที่มีอำนาจของประเทศซึ่งหรือภายใต้กฎหมายที่ให้รางวัลนั้น”
บทความ V (1) (e) ฉบับภาษาฝรั่งเศสระบุดังต่อไปนี้:
“ 1. La ลาดตระเวน et l'exécution de la ประโยค ne seront refusées, sur requête de la partie contre laquelle elle est invoquée, que si cette partie fournit àl'autoritécompétente du pays où la ลาดตระเวน et l'exécution sont demandées la preuve:
(... )
- จ) ประโยค Que la n'est pas อังกอร์เดอเวนิวภาระผูกพันเทเลปาร์ตี้ ou a étéannulée ou suspendue par ไม่ได้autoritécompétente du pays และ lequel, ou d'après la loi duquel, la ประโยค a été rendue
อำนาจในการตัดสินใจของเวอร์ชันภาษาอังกฤษ ('อาจถูกปฏิเสธ') ดูเหมือนกว้างกว่าเวอร์ชันภาษาฝรั่งเศส ('ne seront refusées que si') สภาสูงพบการตีความที่แตกต่างกันมากมายในแหล่งข้อมูลอื่น ๆ เกี่ยวกับการประยุกต์ใช้อนุสัญญาที่ถูกต้อง
สภาสูงพยายามชี้แจงการตีความที่แตกต่างกันโดยเพิ่มการตีความของตนเอง ซึ่งหมายความว่าจะใช้อำนาจในการตัดสินใจได้ก็ต่อเมื่อมีเหตุผลในการปฏิเสธตามอนุสัญญา ในกรณีนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการปฏิเสธที่อ้างถึง 'การทำลายคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ' ขึ้นอยู่กับลิซินที่จะพิสูจน์ตามข้อเท็จจริงและสถานการณ์ที่มูลของการปฏิเสธไม่มีมูล
สภาสูงแบ่งปันมุมมองของศาลอุทธรณ์อย่างเต็มที่ ศาลสูงจะมีได้เฉพาะกรณีพิเศษเท่านั้นเมื่อการทำลายคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการอยู่บนพื้นฐานของเหตุที่ไม่สอดคล้องกับเหตุผลการปฏิเสธของบทความ V (1) แม้ว่าศาลเนเธอร์แลนด์จะได้รับอำนาจในการตัดสินใจในกรณีของการยอมรับและการบังคับใช้ แต่ก็ยังไม่ใช้สำหรับการตัดสินทำลายในกรณีนี้ การคัดค้านของลิซินไม่มีโอกาสสำเร็จ
คำตัดสินของสภาสูงให้การตีความที่ชัดเจนว่าควรตีความมาตรา V (1) ของอนุสัญญานิวยอร์กอย่างไรในกรณีที่อำนาจดุลพินิจมอบให้แก่ศาลในระหว่างการรับรู้และบังคับใช้คำตัดสินของการทำลายล้าง ซึ่งหมายความสั้น ๆ ว่าในบางกรณีเท่านั้นที่สามารถลบล้างการตัดสินได้